İskeleli Uygulama
Bir öğretim yöntemi olarak iskeleli uygulama, öğrencilerin anlamalarına ve beceri kazanmalarına yardımcı olan geçici destek yapılarıyla çalışmalarını mümkün kılar. Öğrencilerin karmaşık görevlere yönlendirilmesi, daha yetkin hale geldiklerinde yardımın kademeli olarak kaldırılması, bağımsızlıklarını ve kendi yeteneklerine olan güvenlerini güçlendirmesi açısından önemlidir.
İskeleli uygulama temel olarak öğrencilerin yeni bilgi ve öğrenme becerilerinde ustalaşmalarını destekleme amacını taşır. Bu yaklaşımda, öğrenme eylemi öğrenciler için daha erişilebilir olan alt bölümlere ayrılır. Bunun tipik bir örneği, öğretmenin başlangıçta bir problem çözme yöntemi gösterdiği, ardından öğrencileri benzer problemler üzerinden yönlendirdiği ve ancak daha sonra bağımsız olarak çözmelerine izin vererek süreçte tamamen yetkinlik geliştirmelerini garanti altına aldığı bir matematik dersi olabilir.
İskeleli uygulama, öğrencilerin bireysel desteğini ve kademeli ilerlemesini vurgulaması bakımından geleneksel öğretim yöntemlerinden farklıdır. Geleneksel yaklaşım genellikle öğrencilere bilginin herkese uyan tek bir şekilde verildiği didaktik öğretim ile karakterize edilir. Bunun aksine, iskeleli uygulama sırasında, öğrenciler mevcut anlayış seviyelerine göre özel olarak uyarlanmış destek alırlar, ihtiyaç duydukları yardım miktarı ayarlanır, tüm bunlar daha derin bilgiye yol açar ve kalıcılık elbette başka bir tartışma konusudur.
Dil öğreniminde, iskeleli bir alıştırma, öğretmenin önce görsel araçlar ve bağlamsal örnekler yardımıyla kelimeleri tanıttığı ve ardından öğrencilerin akranlarından destek alarak bu kelimeleri içeren rehberli bir sohbete katıldıkları yerdir. Bunun ardından, öğrencilerden kendi başlarına bir hikaye anlatma olayında kelimeleri kullanmaları istenebilir, bu da onlara herhangi bir yardım almadan öğrendiklerini gösterme şansı verecektir.
Geri bildirim, öğrencilerin ilerlemelerini ve üzerinde çalışmaları gereken alanları belirlemelerini sağladığından, iskeletli uygulamanın güçlü bir belkemiğidir. Örneğin, bir yazma ödevi sırasında, öğrencilere teslim ettikleri taslaklar hakkında yapıcı ve spesifik geri bildirim veren bir öğretmen, öğrencilerin çalışmalarını gözden geçirmelerine ve geliştirmelerine izin verir, böylece yazma kurallarının daha derin bir şekilde anlaşılmasını sağlar ve onları kendi kendilerini düzeltmeye teşvik eder.