Bilgi İskelesi Teknikleri
Bilgi iskelesi teknikleri, öğretimde kullanılan ve öğrencilerin yeni şeyler öğrenmek için önceki bilgi ve becerilerine erişmelerine yardımcı olan yöntemlerdir. Bu tekniklerin önemi, öğrenci bağımsız hale geldikçe kaldırılabilecek geçici destekler sağlayarak zor kavramların anlaşılmasını ve ustalaşmasını kolaylaştırmalarında yatmaktadır.
Bilgi iskelesini uygulamanın en yaygın yolları grafik düzenleyiciler, rehberli sorgulama, sesli düşünme stratejileri ve modelleme gibi yöntemlerdir. Örneğin, grafik düzenleyiciler öğrencilerin fikirlerini görsel olarak haritalandırmalarına yardımcı olurken, think-alouds eğitmenlerin öğrencilerin her şeyi daha iyi anlamalarına yardımcı olan düşünme süreçlerini göstermelerine olanak tanır.
Bilgi temelli öğrenmede iskele kullanımı, öğrenenlerin anlaşılması zor olan bilgiyi anlaşılması kolay parçalara ayırmasına yardımcı olarak kavrama ve akılda tutmayı geliştirir. Yönergeler ya da detaylı açıklamalı grup çalışmaları gibi sistematik yardımlar sayesinde öğrenciler materyalle daha üst düzeyde etkileşime girebilir ve böylece becerilerine güven duyabilirler.
Bilgi iskelesi teknikleri çok amaçlıdır ve K-12 sınıfları, yüksek öğretim ve çevrimiçi öğrenme durumları gibi farklı ortamlarda kullanılır. Örneğin, bir biyoloji veya kimya dersinde öğretmen, yol gösterici sorularla uygulamalı bir deney sunabilir. Öğretmen, iskele kurarak daha ileri teorilere geçmeden önce öğrencilerin kendi başlarına bilimsel teorilerin bir ön izlemesini yapmalarına izin verebilir.
Eğitimcilerin bilgi iskelesi tekniklerinin uygulanmasına katılımının temel bir parçası, farklı öğrenme seviyelerini kolaylaştıran öğretim materyallerinin ve etkinliklerinin hazırlanmasıdır. Öğrencilerin arka plan bilgilerini değerlendirerek, sağladıkları desteği etkili bir şekilde uyarlayabilirler ve aynı zamanda öğrencilerin ilerlemesini izlemelerini sağlayarak, öz-düzenlemeli öğrenmeyi teşvik etmek için yardım düzeyini buna göre ayarlayabilirler.