Bütünsel Eğitim
Bütüncül yaklaşım, duygusal, sosyal, fiziksel ve bilişsel gelişimle ilgili olarak bütün bir insanı yetiştirmeye çalışan bir çerçevedir. Yöntem, bilginin birbirine bağlılığı ve analitik düşünme, yaratıcılık ve kişiler arası becerilerin geliştirilmesinin, öğrencilerin gelecekte karşılaşacakları zorluklarla baş etmelerine yardımcı olmak için vazgeçilmez rolü olarak vurgulanmaktadır.
Bütüncül eğitimin ana fikirleri öğrenci merkezli, deneyime dayalı öğrenme ve farklı alanların ilişkilendirilmesinden oluşur. Bu yolla öğrencilerin eğitimlerini kendilerinin yönlendirmeleri, bilgiyi pratikte uygulamaları ve farklı alanlardaki olguların birbiriyle bağlantısını bulmaları teşvik edilir. Örneğin, bütüncül bir müfredat fen, sanat ve sağlık eğitimini proje tabanlı bir öğrenme bağlamına dahil edebilir.
Bütüncül eğitim, geleneksel eğitime kıyasla öne çıkmaktadır. Öğrencinin sadece akademik başarısından ziyade tüm insan varlığıyla ilgilenir. Geleneksel eğitim, öğrencinin standart bir sınava girmesi veya matematik formüllerini ezberlemesi gibi ölçütlere odaklanırken, bütüncül öğrenme, alıştırmalara duygusal ve eleştirel zorlukları dahil etmekte ısrar eder. Örneğin, sadece matematik problem setlerinin sunulması değil, matematiksel kavramların gerçek hayattaki örneklerinin de dahil edilmesi, derinlemesine anlama ve uygulamayı teşvik eden bütüncül bir büyüme yolu olacaktır.
Bütünsel eğitimin, öğrenci katılımının artması, yaratıcılıklarının gelişmesi ve daha dengeli bir duygusal durum gibi bir dizi avantajı vardır. Yeteneğin farklı yönleri üzerinde çalışmanın yanı sıra, öğrencileri bu şekilde incelemek, öğrencilerin katılmaya daha meyilli olduğu daha kapsayıcı bir sınıfın gelişmesine de yol açar. Alışılagelmiş akademik konuların yanı sıra sosyal-duygusal öğrenmeyi de müfredata dahil eden okullar, çoğu zaman davranış sorunlarının azalması ve öğrenci memnuniyetinin artmasıyla sonuçlanmaktadır.
Bütüncül eğitimde yer alan eğitim yöntemleri proje tabanlı öğrenme, açık hava eğitimi ve farkındalık aktiviteleri gibi şeylerdir. Proje tabanlı öğrenme, öğrencilerin farklı konulardaki bilgileri birleştirerek gerçek hayat problemleri üzerinde birlikte çalıştıkları bir yöntemdir. Açık hava eğitimi, doğada bir dizi etkinlik yoluyla öğretim yöntemidir ve temel amacı çevre bilincini teşvik etmek ve katılımcının sağlık durumunu iyileştirmektir ve meditasyon gibi farkındalık uygulamaları öğrencilerin duygusal düzenlemelerine ve konsantrasyonlarına büyük ölçüde yardımcı olur. Bu teknikler, öğrencinin hem zihinsel hem de fiziksel yönünü geliştiren iyi ve dengeli bir öğretme ve öğrenme süreci oluşturmaktadır.