Uygulamalı Öğrenme
Uygulamalı deneyimsel öğrenme, öğrencilerin öğretmenleriyle aktif işbirliğine ve tüm öğrenme sürecine doğrudan katılımlarına odaklanan bir eğitim yöntemidir. Önemi, öğrencilere konuyu derinlemesine anlamalarını sağlama, bilgiyi daha uzun süre muhafaza etmelerine olanak tanıma ve bilgiyi gerçek hayat uygulamalarında kullanabilme becerisinde yatmaktadır.
Uygulamalı öğrenme, aktif katılımın artması, bilginin daha iyi akılda kalması ve eleştirel düşünme becerilerinin gelişmesi gibi pek çok avantajı beraberinde getirir. Örneğin, bir fen laboratuvarında gerçek yaşam deneyleri yoluyla öğrenen çocuklar, kavramların zihinsel resimlerini oluşturmada, bunları yalnızca ders kitaplarında okuyan yaşıtlarına göre daha başarılı olma eğilimindedir.
Deneyimsel öğrenme geleneksel yöntemlerle aynı değildir çünkü öncelikle bilginin pasif bir şekilde özümsenmesinden ziyade öğrencilerin etkinlik yoluyla deneyim kazanmasına yöneliktir. Geleneksel öğrenme genellikle dersler ve ders kitaplarından oluşurken, uygulamalı öğrenme, örneğin projeler, simülasyonlar veya saha çalışmaları üzerinde çalışarak öğrencilerin öğrenme sürecine aktif katılımını teşvik eder.
Fen deneyleri yapmak, mühendislik derslerinde modeller inşa etmek, dil öğreniminde rol yapma senaryolarında yer almak veya staj ve çıraklık eğitimi almak uygulamalı öğrenme faaliyetlerine örnek olarak verilebilir. Bu faaliyetler öğrencilerin teorik bilgilerini gerçek durumlarda kullanmalarını sağlayarak kavrama ve becerilerini geliştirir.
Proje tabanlı öğrenmeyi eklemek, grup etkinlikleri düzenlemek ve deneyler için gerekli araç ve gereçleri sağlamak, eğitimcilerin öğrencileri uygulamalı öğrenmeye dahil etme yollarından bazılarıdır. Örneğin, bir tarih sınıfının öğretmenleri tarihteki bir olayın simülasyonunu kurabilir, bu da öğrencilerin konudan daha fazla keyif almasına ve tarihsel arka planı daha iyi anlamasına yardımcı olur.