Tam Kapsayıcılık Modelleri
Tam Kapsayıcılık Modelleri, engelli öğrencilerin genel sınıflara getirildiği ve öğrenmeye eşit erişim sağlandığı uzaktan eğitim ortamlarıdır. Bu paradigma, tüm öğretmenlerin işbirliğine, farklı öğrenme ihtiyaçlarının desteklenmesine ve tüm öğrencilerin kapsayıcı ortamlarda geliştiğine inanır.
Tam Kaynaştırma Modelleri, yetenekleri ne olursa olsun her öğrencinin genel sınıflarda eğitim alma hakkına sahip olduğu fikrine dayanır. Bu model, öğretmenlerin işbirliği, bireyselleştirilmiş yardım ve samimi bir sınıf atmosferi oluşturmanın önemi fikirleri üzerine kuruludur. Örneğin, bir özel eğitim ve genel eğitim öğretmeni, her öğrencinin gerekli desteği ve yardımı almasını sağlamak için birlikte öğretim stratejisinde birbirleriyle birlikte çalışabilir.
Engelli öğrenciler, Tam Kaynaştırma Modelleri aracılığıyla müfredat kaynaklarından yararlanabilmekte, öğrenebilmekte ve engelsiz akranlarıyla sosyal etkileşimde bulunabilmektedir. Bu kaynaştırma uygulaması, öğrencileri engelli olmayanlarla bir araya getirir ve bu şekilde öğrenciler ortak yönlerini fark eder ve onlardan sosyal davranışlar öğrenir. Özgüvenleri artar ve farklı koşullardaki diğer öğrencilerle arkadaşlık kurarlar. Örneğin, otistik spektrumdaki bir öğrenci, diğer ilgili öğrencilerle birlikte çalışma, grup projelerinde yer alma ve arkadaş edinme şansına sahip olduğu normal bir okulda gelişebilir.
Tam Kaynaştırma Modellerinin uygulanması, öğretmenlerin farklı eğitimleri ve farklı öğrenenlerin desteklenmesinde işbirliği yapmaya istekli olmaları, kaynak eksikliği ve ayrıca önerilen personelin sürekli işbirliği yapması gibi çoğunlukla öğretmenlerin karşılaştığı bir dizi zorlukla birlikte gelir. Ayrıca, öğretmenlerin, tüm öğrencilerin akademik standartları karşılamasına karşı engelli öğrencilerin bireysel ihtiyaçlarını düzenleme konusunda sorunlar yaşaması da olasıdır. Öğretmenlerin mesleki eğitimlerinin iyileştirilmesi ve destek sistemlerinin kurulması bu zorlukların üstesinden gelmenin yollarından bazıları olabilir.
Tam Kaynaştırma Modellerinde, ebeveynler çocuklarının hakları ve ihtiyaçları konusunda ısrarcı oldukları, öğretmenlerle birlikte çalıştıkları ve BEP geliştirme sürecinin bir parçası oldukları için başarılı olurlar. Ebeveynlerin süreçteki işbirliği, çocuklarının sahip olduğu benzersiz özellikleri ve zorlukları ortaya çıkarır, böylece öğrenci ve eğitmen arasında ortaklık örülür. Örneğin, ebeveynler çocuklarının öğrenme biçimi hakkında konuşabilir ve bu da sınıfta ders vermek için yeni fikirler olarak kullanılabilir.