Deneyimsel Öğrenme Modelleri
Deneyimsel Öğrenme Modelleri, deneyim yoluyla öğrenme sürecine önem veren, bireylerin bazı etkinliklere katıldığı, ardından bu deneyimler hakkında düşündüğü ve son olarak da öğrendiklerini yeni durumlarda kullandığı yapılardır. Bu katılım, düşünme ve uygulama döngüsü, farklı öğrenme ortamlarında ve iş yerlerinde mantıksal akıl yürütme, problem çözme ve karmaşık şeyleri kavrama için gerekli olan becerilerin geliştirilmesinde temel yapı taşıdır.
David Kolb tarafından belirtildiği üzere Deneyimsel Öğrenme Modellerinin temel unsurları şunlardan oluşmaktadır: somut deneyim, yansıtıcı gözlem, soyut kavramsallaştırma ve aktif deney. Uygulamalı bir projede yer alan (somut deneyim), edindiği bilgiler üzerinde düşünen (yansıtıcı gözlem), yaptığı gözlemlere dayanarak teorileştiren (soyut kavramsallaştırma) ve son olarak bu teorileri başka projelerde uygulayan (aktif deney) bir öğrenci buna örnek olarak verilebilir.
Deneyimsel öğrenme modellerinin eğitim bağlamlarında uygulanması, proje tabanlı öğrenme, stajlar, simülasyonlar ve saha gezileri yoluyla mümkündür. Örnek vermek gerekirse, biyoloji sınıfı yerel bir ekosisteme gezi düzenleyebilir, bu da öğrencilere gerçek hayatta gerçekleşen biyolojik etkileşimleri görme ve hatta gözlemleme fırsatı verir, böylece öğrendikleri teorik kavramları doğrudan deneyim olmadan bilebileceklerinden çok daha net hale getirir.
Deneyimsel Öğrenme Modellerinin bilginin daha iyi akılda tutulması, eleştirel düşünme ve problem çözme becerilerinin geliştirilmesi ve daha yüksek düzeyde öğrenci katılımı gibi bir dizi faydası vardır. Örneğin, rol oynama etkinliklerine katılan öğrenciler, rol oynama deneyimsel olduğu için ilişkinin dinamiklerini anlamakta genellikle daha az zorluk çekme eğilimindedirler ve bu nedenle öğrenmeleri hem eğlenceli hem de kolay bir yol olabilir.
Bir eğitimcinin karşılaşabileceği zorluklar arasında kaynak bulunabilirliği ile ilgili sorunlar, farklı öğrenci hazırlıkları ve deneyimsel öğrenme sonuçlarını değerlendirmedeki zorluklar yer alabilir. Örneğin, bir saha gezisi planlamak hem zaman hem de para gerektirdiğinden bir sorun olabilir, ancak dikkate alınması gereken asıl şey, her öğrencinin ilişki kurabileceği bir etkinlik bulmaktır, bu da özellikle heterojen ve farklı öğrenci türlerine sahip bir sınıfta daha da zordur.