Tartışma Temelli Öğrenme
Tartışma Temelli Öğrenme, öğretmenleri ve öğrencileri diyalog ve etkileşime büyük ölçüde dahil eden ve böylece eleştirel düşünmeyi ve konunun derinlemesine anlaşılmasını geliştiren bir öğretim stratejisidir. Bu öğrenme şekli, katılımı, işbirliğini ve öğrencilerin farklı görüşleri paylaşmasını aktif olarak teşvik ederek öğrenmeyi daha eğlenceli ve başarılı hale getirir.
Tartışma Temelli Öğrenme, öğrencilerin düşüncelerini ifade etmeleri ve diğer görüşlerle tartışmaları yoluyla eleştirel düşünmeyi teşvik eder. Katılımcılar aktif bir şekilde dinlemeyi ve düşünceli bir şekilde yanıt vermeyi öğrendikçe iletişim becerileri haline gelir. Diyelim ki, bir edebiyat dersinde öğrenciler bir karakterin motivasyonunu tartışırken, kitapla ilgili farklı yorumlar önerebilir ve böylece kitabı daha iyi anlayabilirler.
Öğretmenin bilgiyi aktarırken dikkatin ana odağının öğretmende olduğu klasik yöntemin aksine, öğrenci tarafından yönetilen bir tartışma yürütme becerisi. Bu, öğrencilerin soru sormaya teşvik edilmesi, okuma, tartışma ve birlikte çalışma konusunda motive edilmeleri sayesinde mümkün olmaktadır. Konuşma gerçekten de fen derslerinin daha interaktif ve işbirlikçi olabileceğini ima etmektedir; örneğin, öğrencilerin öğretmenleri tarafından deney sonuçları üzerine yöntem hakkında ders verilmek yerine tartıştıkları senaryolarda olduğu gibi.
Öğretmenler, öğrencilere tartışmalara katılım için temel kuralları vererek, açık uçlu soruların sorulmasını teşvik ederek ve tüm öğrencilerin fikirlerini paylaşabilecekleri samimi bir ortam sağlayarak Tartışma Temelli Öğrenmeyi kullanabilirler. Küçük daireler halinde tartışma ya da tartışma ipuçları gibi tartışma teknikleri, diğer şeylerin yanı sıra konuşmayı teşvik eder. Örneğin, bir tarih dersinde, eğitmen tarihteki belirli bir olayın etkisi hakkında bir soru sorabilir ve öğrencilerin fikirlerini sınıf arkadaşlarına açıklamadan önce farklı görüşleri tartışmalarına izin verebilir.
Tartışma Temelli Öğrenimde karşılaşılan zorluklar arasında baskın sesler, katılım eksikliği veya konu dışı tartışmalar yer alabilir. Bu engeller, saygılı diyalog kurallarının tartışılmasının yanı sıra tüm öğrencilerin konuşma fırsatı bulmasını sağlamak için 'düşün-eşleş-paylaş' gibi yapılandırılmış bir formatın kullanılması ve konu dışına çıkıldığında tartışmaların doğru bir şekilde yönlendirilmesiyle çözülebilir. Örnek vermek gerekirse, bir öğretmen her öğrencinin gözlemlerini paylaşması için bir zamanlayıcı kullanabilir ve bu şekilde diyalogda dengeli bir çabayı teşvik edebilir.